[English below]

Programmalijnen

Playgrounds programmeert en denkt vanuit de maker en is hierin uniek. Of het nu exposities, festivals, conferenties of workshops zijn, de ontwikkeling van de maker en de sector is leidend. Hierdoor blijven wij onszelf vernieuwen en lopen we voorop. Dit uit zich zowel in de formats van onze activiteiten als in de inhoudelijke vraagstukken en programmalijnen die wij hanteren en die dwars door onze activiteiten lopen.

De vragen, problematieken en discussies die de keten bezighouden vormen onze programmalijnen. Ze zijn cross-disciplinair, net als onze doelgroepen. De thema’s hebben ieder een eigen relevantie binnen de beeldcultuur en kunnen binnen elke activiteit een eigen rol spelen. De thema’s reageren op elkaar en bevragen elkaar, terwijl ieder tevens op zichzelf kan staan.

1. Aesthetics of the post digital image
Playgrounds houdt zich al sinds haar eerste editie bezig met de betekenisvorming van esthetische en technische ontwikkelingen binnen de post-digitale beeldcultuur. Hierin kijkt Playgrounds onder andere naar de specifieke relatie tussen technologische ontwikkelingen en esthetische veranderingen in beeldtaal. Het streven naar een steeds realistischere ervaring in twee- en driedimensionale beelden kent tegelijkertijd een groeiende tegenbeweging. De stilistische keuze van makers om zich af te zetten tegen strakke renderingen en hyper-realisme vindt een steeds grotere navolging. Het door technische mogelijkheden omhooggestuwde digitale beeld lijkt een relatief korte houdbaarheid te hebben. Waar we eerst geïmponeerd werden meegezogen in magische digitale werelden, doorzien we deze nu in rap tempo als kitsch en plat. Hoe beweegt een hedendaagse vormgever zich binnen deze blijkbaar trendgevoelige beeldtaal? Wat zijn de esthetische waarden die ons de techniek doen vergeten en ons meenemen in het verhaal?

2. The animated body and identity
De sterke opkomst van social media en de ontwikkelingen binnen de wetenschap tonen het publiek steeds meer de maakbaarheid van het menselijk lichaam en onze (online) identiteit. Het ontwerpen van karakters in combinatie met het toepassen van menselijke eigenschappen op wezens en objecten (het zogenaamde antropomorfisme) ontwikkelt zich als een ware kunstvorm.

Binnen dit thema staan de relaties tussen het beeld en de mens centraal, de verhouding tussen fictie versus realiteit in de ontwikkeling van karakters. Zowel in het creëren van een identiteit via social media als de vervreemding van de ontmoeting en sociale omgang via dat soort kanalen. Waarbij ook diversiteit en gender een grote rol spelen; zoals het gebrek aan niet witte en queer characters en de transformatie van de vrouw van object- naar subject-positie.

3. The s(t)imulating story
De post-digitale beeldcultuur is in staat om met behulp van verschillende media het publiek te overtuigen. Toch blijkt dat er meer nodig is dan een overtuigend medium om een verhaal een bepaald belang en waarde mee te geven. Hét instrument om dat te doen, is storytelling. Playgrounds richt zich op de vaardigheden van storytelling en het vormen van een goed verhaal, buiten het esthetische om, als één van de kerndoelen voor de verdere ontwikkeling van de post-digitale beeldcultuur.

Het vertellen van verhalen kan op vele manieren. Lineair, non-lineair, trans-mediaal of vanuit een verhaalstrategie (games). Kunstenaars, wetenschappers en ontwerpers omarmen opkomende technologieën om interactiviteit en immersie te onderzoeken.

Zo kunnen makers unieke, persoonlijke en oneindige belevenissen creëren.

4. Ethical narratives
In deze roerige tijden staat geen enkel beeld meer op zichzelf. De logische verhouding tussen fictie en feit staat op knappen. En terwijl veel groepen gretig gebruik maken van beeld om hun boodschap over te brengen naar de massa, worden er tegelijkertijd talloze mensen monddood gemaakt.

Binnen het thema ‘ethical narratives’ gaan we in op posities en storytelling met betrekking tot maatschappelijke thema’s. We merken dat veel makers graag een verschil willen maken, maar met welke tools kan je het gewenste resultaat bereiken? En hoe ga je om met je eigen ethische verantwoordelijkheid als maker? Wat is jouw rol als maker bij het vertellen van je verhaal?

Via beeld kan het persoonlijke verhaal naar een universeel publiek worden over gedragen, en kan het mondiale, geopolitieke narratief weer naar een persoonlijk niveau worden teruggebracht: van het onzichtbare naar het zicht- of voelbare, van het nano en macroniveau naar een menselijke schaal. Waar wetenschappelijke feiten worden bevraagd staan makers ook vaker tussen fictie en non-fictie in en loopt het een steeds makkelijker over in het ander, waardoor zij het publiek dwingen zichzelf en ‘waarheden’ te bevragen.

Program lines

The needs of the artists and makers are central in Playgrounds’ programs. And we are unique in this way of programming. Whether it through exhibitions, festivals, conferences or workshops, the development of the maker and the sector is leading. This leads to constant renewal.  This is expressed both in the formats of our activities and in the artistic issues and program lines that we use and that run across our activities.

The questions, problems and discussions that concern the industry form our program lines.
They are cross-disciplinary, just like our target groups. The themes each have their own relevance within the visual culture and can play their own role within each activity. The themes respond to each other and question each other, while each can also stand on their own.

1. Aesthetics of the post digital image
Even since the first edition Playgrounds focuses on the development of meaning in aesthetic and technical developments within post-digital image culture. Playgrounds examines the specific relationship between technological developments and aesthetic changes in visual language. The pursuit of an increasingly realistic experience in two and three-dimensional images is also experiencing a growing counter-movement. The stylistic choice of makers to oppose tight renderings and hyper-realism finds an increasing imitation. The digital image pushed up by technical possibilities seems to have a relatively short shelf life. Where we were initially impressed by magical digital worlds, we now quickly see them as kitsch and flat. How does a contemporary designer move within this apparently trend-sensitive visual language? What are the aesthetic values ​​that make us forget the technology and take us into the story?

2. The animated body and identity
The strong rise of social media and developments in science increasingly show the public the manufacturability of the human body and our (online) identity. Designing characters in combination with the application of human properties to beings and objects (so-called anthropomorphism) has developed as a true art form.

Within this theme the relationship between the image and the human is the central focus, the relationship between fiction and reality in the development of characters. Both in creating an identity through social media and the alienation of the encounter and social interaction through such channels. Diversity and gender also play a major role; such as the lack of non-white and queer characters and the transformation of women from object to subject position.

3. The s (t) imulating story
The post-digital image culture is able to convince the public with the help of various media. Yet it appears that more is needed than a convincing medium to give a story a certain importance and value. Storytelling is the tool to do that. Playgrounds focuses on the skills of storytelling and forming a good story, outside of the aesthetic, as one of the core goals for the further development of post-digital image culture.
Storytelling can be done in many ways. Linear, non-linear, trans-medial or from a story strategy (games). Artists, scientists and designers embrace emerging technologies to explore interactivity and immersion.

In this way, makers can create unique, personal and infinite experiences.

4. Ethical narratives
In these turbulent times, no image stands on its own anymore. The logical relationship between fiction and fact is clear. And while many groups eagerly use images to get their message across to the masses, countless people are being silenced at the same time.

Within the “ethical narratives” theme we will discuss positions and storytelling with regard to social themes. We notice that many makers want to make a difference, but with which tools can you achieve the desired result? And how do you deal with your own ethical responsibility as a maker? What is your role as a maker in telling your story?

Through image, the personal story can be transferred to a universal audience, and the global, geopolitical narrative can be brought back to a personal level: from the invisible to the visible or tangible, from the nano and macro levels to a human scale. Where scientific facts are questioned, creators are more often interfered with between fiction and non-fiction and it becomes increasingly easier to merge into the other, forcing the public to question themselves and “truths”.